پژوهش ها در حوزه توسعه کارآفرینی در کسب وکارهای خانگی و خرد محلی غالبا معطوف به سه زمینه ایجاد بسترهای زیرساخت فناوری و مکانی، امکانات آموزشی کارآفرینی و تسهیلات مالی و پولی بوده است. به طوریکه می توان تمامی سیاستهای دولتی مرتبط با این حوزه را در این سه زمینه دسته بندی نمود. این بدان دلیل است که تصور از کارآفرینی در این حوزه ها با مفهوم ایده های فناورانه نوین رایانه‌ای یا اپلیکیشن های اینترنتی پیوند ناگسستنی خورده است. این درحالیست که کارآفرینی در کسب و کارهای خرد محلی علاوه بر مباحث فناورانه (Technological) وابسته و متکی به موضوعات نوآورانه (Innovative) است. در نگرش فناورانه به توسعه کارآفرینی در مشاغل خانگی و خرد نوپا، ایده های پیشنهادی صرفا محدود به ابزارهای رایانه‌ای همچون نرم افزارها و اپلیکیشن ها می گردد. این در حالیست که رویکرد نوآوری در این حوزه تاکید بر خلق فرایندهای حل مسئله و ارزش های اجتماعی و اقتصادی در بدنه جامعه محلی دارد. به عبارت دیگر اگرچه فناوری شایع ترین گونه و فرم از خلق نوآوری در کشورهای در حال توسعه است، اما نوآوری ابعاد و گونه های دیگری همچون نوآوری سازمانی یا بازاریابی نیز دارد که نه تنها حائز جنبه های ابزاری بلکه جنبه های مدیریتی و اجتماعی هستند. در ادبیات جهانی نوآوری به معنای انتخاب ایده های درست و اجرای صحیح فرایند تبدیل آن به محصول و خدمت و فرایندهایی برای دستیابی به رشد اقتصادی تعریف گردیده و انواع مختلفی از جمله نوآوری در محصول، نوآوری در فرایند، نوآوری جایگاه و نوآوری الگو دارد. از این رو می توان گفت علی رغم آنکه در ادبیات جهانی، نوآوری به عنوان یکی از پشتوانه های اصلی کارآفرینی در کسب و کارهای خرد و نوپا در ابعاد مختلف مورد توجه بوده، در ایران این مفهوم با مفهوم تقلیل یافته فناوری که صرفا تامین کننده ابزار برای کارآفرینی است، جایگزین شده است. این بدان معناست که اکوسیستم کارآفرینی در مشاغل خانگی و کسب و کارهای خرد، خود را محدود به زیرساخت های فناورانه همچون IT نموده، در حالیکه براساس مبانی نظری جهانی، ایده های مترقی‌تری مبتنی بر مفهوم نوآوری وجود دارد، که می‌تواند صاحبان کسب وکارهای خرد محلی را در توسعه زمینه های فعالیتی و خود اشتغالی بیشتر یاری نماید. دولت با تنظیم برنامه های عملیاتی در حوزه نوآوری در کسب وکارهای خرد و محلی نه تنها ابزارهای فناورانه این مشاغل را بسط و گسترش خواهد داد بلکه می‌تواند کیفیت فرایندها و ایده های حل مسئله در این حوزه را متحول نماید. با توجه به شرایط مختلف و ویژگی های گوناگون مشاغل خانگی و کسب و کارهای خرد و نوپا در مناطق و پهنه های مختلف کشور، برنامه‌های متنوع و متناسب با ظرفیتهای زمینه‌ای به شرح زیر می‌توان پیشنهاد نمود:
- برنامه نوآوری تدریجی در کسب و کارهای خانگی و خرد محلی: در این برنامه شرایط لازم برای تغییرات کوچک، با تکیه بر مدل کسب و کار و تکنولوژی موجود را برای کسب وکارهای خرد در مناطقی که زیرساختها و دانش عمومی فعالان در آن منطقه محدود است، فراهم می گردد.
- برنامه نوآوری نفوذی در کسب وکارهای خانگی و خرد محلی: در این برنامه منابع سرمایه ای، زمانی و نیروی انسانی کارآمد را در پهنه های جغرافیایی که زیرساخت های اولیه مکانی و فناوری را دارند، توسعه داده می شود.
- برنامه نوآوری پرشتاب در کسب وکارهای خانگی و خرد محلی: در این برنامه تمرکز بر روی
بهره برداری از مدل های کسب وکار نوین و فناوری نوین به طور همزمان است. این برنامه می تواند در مناطقی که نیروی انسانی متخصص و زیرساختهای تکنولوژیکی در دسترس است، اجرا می گردد.
